در تاریخ هنر تحولات هنری اوایل قرن بیستم را عموما اکپرسیونیسم نامیده اند.اکسپرسیونیسم ناشی از یک واکنش دو جانبه بود.یکی جنبه ی روان شناختی داشت یعنی ترس و طرد ناشی از تحولات بعد از جنگ جهانی اول.دومین واکنش معطوف به جنبه ی فرهنگی؛هنر پس از طرد و رها کردن عناصر روایی دوران امپرسیونیسم که بازتاب فضایی از تاثیرات حسی بود،اکنون در پی ان برامده بود که به درونی ترین احساس های هنرمند بیانی بی واسطه بخشد.زیرا که در اکسپرسیونیسم مهم تجربه ی درونی و ذهنی است نه تجربه ی حسی.
از مهم ترین معماران اکسپرسیونیسم در المان می توان از اریش مندلزون،نام برد.مندلزون درطرح برج اینشتاین در پوتسدام وفاداری خود را به جنبش اکپرسیونیسم به اثبات رساند.برج اینشتاین از معروف ترین پروژه های اجرا شده ی این جنبش بود که بین سال های 1920 تا 1921 ساخته شد.این ساختمان هرچند که به روش سازه های اجری به اجرا در امد اما به لحاظ فرم ساختمانی بتن ارمه به نظر می رسید.
طرح های فردریک کیسلر در بین معماران اکسپرسیونیسم جایگاهی خاص دارند.یکی از مهم ترین طرح های او خانه ی بی انتها است.او طرح اولیه ی این خانه را بین سال های 1924 تا 1926 طراحی نمود و ان را بااعمال تغییراتی عمده در سال 1959 در نیویورک به نمایش گذاشت.حجم خانه از حلقه های متقاطع سفید رنگی که با راه های عریض به هم اتصال داشتند و دایره وار به طرف بالا و پایین در امتداد هم قرار گرفته بودند تشکیل می شد.این سطوح در اطراف حجم ناپدید و دوباره در سطوح مختلف پدیدار می شدند و گاه امتداد انها در رمپ های طراحی شده ی ساختمان نمایان می شد.
از معماران مهمی که توانستند در این زمینه اثار مهمی از خود به جای گذارند می توان به ارو سارینن،یورن اوتزن،و سانتیاگو کالاتراوا اشاره نمود.
ساختمان ترمینال خطوط هوایی شرکت تی.دبلیو.ای در فرودگاه جان اف کندی یکی از کارهای موفق ارو سارینن است.حجم تندیس گون فرودگاه یاد اور پرندهای پر گشوده برای پرواز است.از طرفی نیز فرم ساختمان با عملکردهای ان طراحی شده است.
طرح ساختمان اپرا در سیدنی استرالیا یکی از کارهای ماندگار یورن اوتزن است.این طرح از بسیاری جهات با ارزش و قابل بررسی است.پوشش های قطاعی سفید رنگ سقف اپرا در واقع قطعاتی از یک کره هستند که به برخی از دلایل در این فرم جای گرفته اند
بعد از انتونی گائودی هیچ معمار اسپانیایی به اندازه ی سانتیاگو کالاتراوا معماری را به هنر و مهندسی نزدیک نساخته است.
مجتمع آموزشی امیرکبیر با مجوز رسمی از سازمان فنی و حرفه ای از سال 93 به عنوان حلقه گمشده بین دانشگاه و صنعت آغاز به کار کرد. هدف این مجتمع آموزش “هرآنچه در دانشگاه تدریس نشده است” و ” هر آنچه در دانشگاه با کیفیت خوب آموزش داده نشده است” می باشد. این آموزش ها با رویکرد بازارکار و تلاش همه جانبه در معرفی فراگیران به بازار کار است. خوشبختانه در سال های اخیر بیش از 60 درصد فراگیران امیرکبیربه بازارکار ایران معرفی شده اند. هم چنین بیش از 20 درصد فراگیران پس از یادگیری مهارت و بهبود سطح زبانی خود، با مشاوران مجرب مجتمع در تعامل بوده و اقدام به مهاجرت تحصیلی و کاری نموده اند. امید است که در سال های آینده با رایزنی های متعدد با شرکت های بین المللی زمینه اخذ پروژه های بین المللی و استفاده از فراگیران به صورت فریلنسری میسر گردد.
